Beth in Amsterdam

Deze week viel er een dikke envelop op de mat. Van Beth Berman uit Amerika. Beth was eind oktober een paar dagen in Nederland, en daar had zij (en ik) lang naar uitgekeken. We kennen elkaar uit de blogwereld, (haar eigen blog: sewsewart.blogspot.com en het internationale experimenten groepsblog: andthenwesetitonfire.blogspot.com). Door ziekte en zorg voor haar hoogbejaarde ouders moest ze de trip telkens uitstellen maar nu was het zo ver! Grappig is dat je elkaar nog nooit gezien hebt, en bij de gate op Schiphol, tussen  busladingen vol Amerikaanse toeristen, toch direct weet, 'dat is 'r'. Blik van herkenning of zoiets.

In ieder geval, op vrijdag gingen we samen een dagje Amsterdam doen, Rijksmuseum (omdat het moet) en Van Gogh museum (omdat het kan).
.

Prachtig herfstweer en dus konden we ook genieten van de 'Baubles-parade'. Een project waarbij jonge kunstenaars mosaïc ballen maakten, welke via een veiling (helaas al afgelopen) verkocht werdenten bate van SOS Kinderdorpen. Geweldig inspirerend en mooi project!

Het Van Gogh museum sprak ook Beth enorm aan, gelukkig.

In de museumwinkel nog even gekeken naar een readerhoes, de kwaliteit van de prints is erg goed, maar mijn maat zat er niet bij.

Tot ik dus van de week post uit Amerika kreeg. Beth was later nog terug gegaan en had een lap stof gekocht met Van Gogh print, en er voor mij een  hoes van genaaid. Of eigenlijk twee, zodat ik kon kiezen. Prachtige hoezen die zelfs doorlopen in de flap. Deze hoes zal me nog vaak doen herinneren aan een geweldige dag in Amsterdam, a big thank you Beth!

In de envelop zat ook een geverfde lap. Met op het briefje, 'Breinkraker, dit lapje  zegt dat het naar naar Nederland wilde om in stukken geknipt worden.' We hebben elkaar uitgedaagd om met een  naar elkaar gezonden lapjes, iets moois te maken. Dat zullen we op 1 januari op onze blogs met de wereld delen. Als een 'Happy start of the new year'. 

Dat is zo leuk aan deze blogwereld. Dat je elkaar blijft uitdagen en inspireren al zit er een oceaan tussen. Dat je grensoverschrijdend zit te doen of je naast elkaar aan tafel zit. Dat die klik er ook is, als je elkaar blijkt te ontmoeten en in hakketak engels onder woorden wil brengen wat je denkt of voelt.. Mooie wereld. Ik ga mijn lapje maar eens op de muur prikken, kijken of het ook tegen mij wil praten.