Project Menschen

Eerder schreef ik er al kort even over maar nu is de expositie 'Menschen' tijdens de Nadelwelt 2014 in Karlsruhe achter de rug en kan ik mijn bijdrage laten zien, waar ik best een beetje trots op ben.

Heel blij dat ik mee mocht doen, maar het zat niet direct mee, een mannetje-pictogram, roze en paars als kleuren, en als 'hulpmiddelen' roze veertjes en paars leer... ;-)

Lang mijn gedachten erover laten gaan. Een pictogram staat symbool voor individuen die kennelijk iets gemeenschappelijks hebben, uitgedrukt in deze vorm.

Aan de slag gegaan met twee geverfde gradatie lappen die van licht naar donker tegen elkaar in gelegd, picto met vliesofix uit de één, in de ander geknipt (na het verlengd te hebben want ik wilde het plooien omdat ik een pictogram iets geplooids vind hebben naar de grootste gemene deler van een groep individuen). (Is iedereen er nog?)

Daar zag ik de pictogram al opdoemen uit de stof.

Wel wat ik bedoelde maar niet spannend genoeg. Weer nadenken. Veertjes, leer... nee, ik wilde iets op de plooien bevestigen wat die individualiteit zou benadrukken en toch terugsloeg op de pictogram in de achtergrond. Ik vond nog wat gebreid plastic in de experimentenla, bijzonder spul, fragiel en toch sterk:

Uit dat materiaal de picto's nogmaals geknipt en heel voorzichtig op de plooien genaaid 

die ik toen met satestokjes verstevigd heb zodat ze de weelde ook konden dragen, hoe licht ook:

Het leukste vind ik de lichtinval, de picto's laten een bijzondere schaduw achter op de achtergrond:

Mijn bijdrage aan de thema-expositie Menschen heeft de titel gekregen:

Geplooid in verbondenheid

Een pictogram is beeldtaal, een gestileerde weergave van de werkelijkheid waarin individuen 'geplooid' worden tot één beeld. In de achtergrond de contouren van een gemeenschappelijk schaduwbeeld, in de voorgrond de individuen in hun verscheidenheid toch verbonden.

 

Ben je benieuwd naar de andere (internationale) resultaten, kijk dan op het Berninablog:
 http://blog.bernina.com/nl/2014/05/internationaal-artquiltexpositie-project-menschen/!

Ecoprint op katoen

Al een paar maanden studeer ik op plantaardige verven voor katoen. Is minder eenvoudig dan wol of zijde en toch wil ik geen hele zware chemicaliën inzetten. Gelukkig is er her en der wel wat te vinden (o.a. bij India Flint en Kimberly Baxter Packwood) en nadat ik de nodige kennis bij elkaar gesprokkeld had, lukte het me zondag om ecoprints op katoen te maken:

In de basis is het heel eenvoudig. In een emmer per liter water 1 eetlepel soda-ash (of pH Plus), en 100 ml. Sojamelk mengen. Daarin leg je de (schone) katoen (hoe gladder, hoe scherper de print, ik heb de Poplin PFD gebruikt). Ben er nog niet uit of 20 minuten net zo goed werkt als 24 uur weken of dat koken in deze oplossing nog beter is, maar wel dat deze stap veel doet voor het eindresultaat!

Vervolgens leg je de uitgewrongen (maar niet uitgespoelde lap) op tafel en vult deze met verse blaadjes. 

Dubbelvouwen of tweede lap erop, en oprollen op een latje of stokje. 

Niet te strak, en niet te strak afbinden.

Dan breng je een pan water aan de kook met daarin 1 theelepel ijzer(II)sulfaat per liter water (dat middel tegen mos inderdaad van de foto). Als het kookt, laat je de bundeltjes erin zakken en dit laat je ongeveer 1 a 2 uur sudderen / tegen de kook aan.

Moet ik er nog bij zeggen dat je hier een niet-voor-kookdoeleinden-in-gebruik-zijnde pan voor moet gebruiken? Ik heb de weckketel van het wolverven maar aangezet, dan had ik lekker veel ruimte!

Overigens lees ik her en der dat je ook roestig materiaal op de bodem van de pan zou kunnen leggen ipv. IJzer (II) Sulfaat, ook dat wil ik nog eens uitproberen. 

En dan het moment supreme: Uitpakken.

Hier zie je hoe de afdruk tot stand is gekomen!

Omdat het ijzer best sterk ruikt en wellicht later nog voor roestvorming zorgt als het niet goed uitgespoeld is, heb ik de lappen even op de hand gewassen met lauwwarm water en wat zeep.

 Mijn favoriete resultaten:

Van mijn mislukte galappelexperiment van de dag ervoor, had ik nog een galappelthee met een roestige spijker erin staan, waar twee lapjes verdrietig op mij hadden gewacht. Die ook maar in de pan gedaan, en kijk, dat levert nog sterkere afdrukken op. Links is trouwens een lapje zonder voorweken in soda/soja, zie je gelijk dat dat effect heeft. Galappel is een bekend voorbeitsmiddel dus dit had ik kunnen/moeten weten!

En er stond nog een verdrietig emmertje met diezelfde galappelthee en een theelepel IJzer (II) Sulfaat, ook met twee lapjes erin, die gaven na een kookbeurt in de weckketel, een nog krachtiger resultaat.

Even op een rij om te onthouden:
1. Katoen voorweken in soja/soda oplossing geeft betere resultaten
2. Diezelfde katoen vervolgens voorweken in galappeltjes thee geeft nog betere resultaten
3. Extra gladde katoen als poplin geeft de beste resultaten.
4. Mooiste effect kreeg ik met tuingeranium bladeren, ooievaarsbek volgens de expert. Maar in principe zouden heel veel typen bladeren moeten werken met deze techniek.

Het leuke van deze techniek is dat je niet veel bijzonders in huis hoeft te hebben, en dat het met gewone tuinplanten of boombladeren kan. Veel plezier ermee! 

Van alles wat

Na de Pojagi Workshop, eerst maar eens gekeken of de dunne linnen goed wilde verven, maar natuurlijk!

En inmiddels zitten de eerste blokjes al aan elkaar, ik vind het erg leuk om te doen met de hand:

Het lijkt eenvoudig maar het is vrij lastig om het recht van draad, met de hand netjes in elkaar gevouwen aan elkaar te naaien, des te groter het plezier als het lukt. 

Martha kwam ook nog even langs, ze had nog geen tijd gehad voor de Pojagi want zat midden in een 'Storm at sea', voor de niet traditioneel-quilters onder ons, dat is de naam van een block, die met zelfgeverfde lappen en een uitgekiende inkleuring  dit pareltje maakt:

En ik vond nog tijd om te oefenen met de BSR voet.... Even opbiechten: omdat ik een controlfreak ben, heb ik best wel moeite met het naaien met de BSR-voet van Bernina. Dat de voet bepaalt wanneer het gaat naaien en wanneer niet, vond ik vrij onacceptabel ;-). Maar bij elke quilt die ik opleverde zei Marjon Hoftijzer weer 'zeker niet met de BSR zo te zien'. Dat was mijn eer toch ook te na dus nog een keer goede instructies van Marjon gekregen en de afgelopen maand  elke dag een tijdje geoefend met de BSR. En ik kan zeggen, we zijn vrienden geworden ;-). Na 2 hele dagen aan een groot project gestikt te hebben maar die kan ik hier nog niet laten zien. Ondertussen probeer ik het bij te houden en maakte ik twee kaarten die goed van pas kwamen:

En 'Wat-summe-nu-gaan-doen' zei mijn jongste dochter dan altijd. Nou, galappeltjes verzamelen. Ik woon op een mooi stukje Veluwe met tal van eikenbomen die vol zitten met galappeltjes.

Dit weekend ga ik hier eens even wat mee experimenteren op katoen nadat ik me uitgebreid ingelezen heb. Maar eerst ga ik eens even bij Suze kijken die weer meedoet met de Atelierroute Putten dit weekend!

Pojagi workshop met Silvia Bos

Afgelopen vrijdag was het weer eens tijd om een nieuwe techniek te leren ;-), dit keer de Koreaanse techniek Pojagi door Silvia Bos, georganiseerd ism. Marjon Hoftijzer.

Ik vind vooral het werk op deze foto erg mooi maar dat is met ingezette hoekjes dus voor gevorderden... we beginnen maar eens bij de basis ;-). Silvia had veel werk bij zich, en dat vind ik nog wel het allerleukste onderdeel van een workshop, dat de maakster zelf tekst en uitleg bij haar eigen stukken geeft!

Pojagi is vooral mooi als er licht door kan vallen.

Silvia heeft van alles verteld, over de techniek, de verschillende materialen en de verschillende manieren om tot een goed resultaat te komen. 

Iedereen was zeer gemotiveerd om deze techniek te leren. Maar aangezien je het pas echt leert als je zelf aan de slag gaat, hebben we een proeflapje gemaakt met verschillende technieken:

Is dat alles? Ja en nee. Ja dit hebben we gedaan op de dag zelf, en met alle informatie erom heen vond ik dat bijzonder waardevol. En nee, het is niet het eerste en laatste wat ik zal maken. De bonus is dat je een patroon van Silvia kreeg en materialen erbij kon kopen om je eigen Pojagi te maken waarbij ze ons ook op weg wilde helpen (maar wij eerder meer kennis wilden opzuigen dan beginnen).
Ik ben natuurlijk ook te eigenwijs om haar patroon exact na te gaan maken en bovendien wil ik de verfpotten eens kennis laten maken met het basismateriaal, linnen of ramie.Dat lijkt me een mooi doel voor deze zonnige zondag!

Saba

Waar een beetje rondverven je al niet brengt, die opmerking van Christina is wel een schot in de roos. Want ik ken Els alleen van de blogwereld. Vorig jaar kwam Els een keertje bij me verven en eerlijk is eerlijk, ik wist nauwelijks waar Saba lag. Haar verhalen over het eiland en over de mola's vond ik wel heel erg boeiend. Dus toen jongste dochter een buitenlandstage van een week moest doen, trok ik de stoute schoenen aan om Els te vragen of we samen naar Saba konden komen.

Nou de deur stond wagenwijd open, Els en Gied stonden ons op het vliegveld met champagne op te wachten! Dat overkomt mij niet wekelijks, niet jaarlijks, eigenlijk is me dat nog nooit overkomen ;-).

Maar het was de voorbode van een 8 daagse onderdompeling in het prachtige eiland Saba, de rust, het prettige klimaat, de enorme gastvrijheid van Els en Gied, de bijzondere planten en dieren, en een spectaculair uitzicht. Waar je ook staat. Want Saba is één grote berg, Ok, anderhalve berg. Maar waar je ook bent, het uitzicht is overal spectaculair, (en de weg kent hellingshoeken tot 45 graden ...). Els en Gied wonen op een prachtig punt, en niet een ''room with a view' maar alle 'rooms with a view'. Alle terrassen ook trouwens. Ja daar rechts is de oceaan, inderdaad....

En ja, ook vanuit het atelier van Els heb je uitzicht over de oceaan. En links en rechts regenwoud. Met leguanen, gekko's en tal van mooie vogeltjes en vlinders. 

Kijk, deze noemen ze Sjakie en die zit elke dag op ooghoogte in een boom voor hun terras:

Een vensterbank is in dit huis ook bepaald niet nodig want de kamerplanten groeien op mensformaat in de directe omgeving: 

Els en Gied stonden elke dag klaar om ons weer een mooi stukje Saba te laten zien, paden berg op en af, door regenwoud, over lavarotsen, door het oude dorp, en naar de stage-adressen van Hester:

 Die hier ook buitengewoon van genoten heeft:

Nadat ze bekomen was van de schrik van de landingsbaan, dat wel, (klik op de foto en zie in de verte de beperktheid van de landingsbaan. Landt alleen bij tegenwind trouwens. Maar dat hoorden we gelukkig pas later ;-)

Schilderen gingen we ook met Els. En of we al niet in katzwijm lagen van dat huis en dat atelier, kijk eens hoe hun schilder'hang'plek er uit ziet.

Ja daar kun je zwemmen inderdaad, glashelder water, en er zwemmen prachtig gekleurde vissen met je mee. We hebben geprobeerd er iets van vast te leggen:

We waren eerst een paar dagen in New York geweest, ook erg leuk, maar het contrast kon niet groter zijn, zoek de verschillen:

En dat allemaal in 2 weken tijd, we zitten vol prachtige indrukken en verhalen, maar voor nu moet dit het even zijn, het werk roept weer. En de naaimachine ook trouwens, het kriebelt om direct weer aan de slag te gaan na zoveel inspiratie!