En nummer vier in de kleurencirkel is aan de beurt, echt rood. Ik heb daarvoor pure Rode Jaspis genomen. Als je goed kijkt, zie je dat er een lapje teveel ligt. Dit keer wilde ik eens kijken, of minder dan 5% ook nog haalbaar is. In dit geval is dat goed uitgepakt, de allereerste is 2,5%, de tweede 5% en de derde 10%. Ik denk dat ik de 5% vervang door 2,5% om een echte lichte tint te ´vangen´. Misschien probeer ik de volgende keer nog minder dan 2,5% (maar 0,25 ml. is al heel lastig afmeten... gelukkig had ik die handige laboratorium-pipetjes van Anja gekregen!)De exacte verhoudingen kun je hier nalezen.
En hier is de derde serie van het kleurenwiel uit het boek van Katie Pasquinie Masopust . Ik heb hier 32 ml. barnsteen met 8 ml. tourmalijn voor gemengd om de oranjerode kleur te krijgen en vervolgens weer dezelfde verdunningen (5%, 10% en 25%) aangehouden.
Nu ik de eerste Shibori-techniek, van het afknijpen van opgevouwen stof onder de knie had, was het tijd voor hoofdstuk 2, het afbinden van opgevouwen stof. Ik nam dezelfde lapjes om ze nog wat verder te bewerken, vouwden ze weer in driehoeken en 1 in een langwerpige harmonica. Vervolgens bond ik de punten af met dunne katoendraad.
Serie 2 van de kleurencirkel is klaar, het is een lichtoranje tint, ook wel zonnesteen genoemd, alleen heb ik barnsteen en tourmalijn gebruikt. Exact dezelfde verhoudingen als de eerste serie, alleen heb ik vooraf 40 ml. zonnesteen oranje gemaakt door 38 barnsteen met 2 ml. tourmalijn te mengen. Ik denk dat ik beter voor citriengeel ipv. barnsteen geel had kunnen kiezen om een wat feller oranje te krijgen, ik maak eerst de kleurencirkel af en bekijk dan in het geheel of het klopt. Ik zit er in elk geval niet ver vanaf.
Omdat we een heerlijk zonnig weekend krijgen, hier nog een experiment ´uit de oude doos´: Week 100% katoen fat-quarters een half uurtje voor in soda/zout oplossing, leg ze echt druipnat op een bordje en giet eventueel nog een dun laagje soda/zout oplossing bij, schenk/sprenkel in ieder bordje wat kleuren naar keuze over de stof, als je het af wilt meten totaal 20 ml, maar ach, soms doe ik ook maar wat.
Na het bestuderen van de boeken van Christina, werd het tijd om zelf eens wat uit te proberen. Ik had in het grote Shiboriboek een ideale vouwmethode gezien. Neem een langwerpige reep, en vouw die in de lengte dubbel. Voor vierkantjes, gewoon als een harmonica opvouwen. Voor driehoekjes, eerst een half hoekje omvouwen, dan het geheel keren, en een driehoek vouwen, en zo telkens kerend de driehoek vormen.
1 driehoek klemde ik af met rondjes uit de bouwmarkt, 1 met twee ijsstokjes bij gebrek aan plastic of metaal, 1 met plastic vormpjes om een figuurtje in het schuim van de capuccino te maken (te koop bij Xenos) en 1 met een grote zakjesklem. 
De eerste kleur van de kleurencirkel is klaar. Ik ben begonnen met pure barnsteen. De middelste is 100% barnsteen. Het zijn halve Fat-quarters die 10 ml. verf als basis hebben. 
Marjon tipte mij van de week dat er bij de Lidl katoenen luiers lagen (3 voor €2,49) die zo open geweven waren dat je je baby er wel niet in wilde leggen maar als verflap goed dienst zouden kunnen doen. Nou, die uitdaging kon ik niet laten liggen natuurlijk, gauw een pakje gehaald en alle drie, in een harmonica gevouwen in de metalen bak gelegd. 
In no time was alle verfvloeistof geabsorbeerd, ja ´t blijft een luier natuurlijk! De volgende dag had de verf de bovenkant nog niet gehaald, en omkeren had weinig zin want er lag gewoon niks meer op de bodem van de ´tray´. 
In mijn enthousiasme, pakken mijn lappen wel eens iets te uitbundig uit om goed bruikbaar te zijn.
.gif)
Wel moeilijk. Althans, in de textielindustrie maar ook in de (auto)lakken is rood altijd een lastige kleur om te maken en te behouden. Lia van Stof tot Verven stuurde een scan van een prachtige dieprode tint die ze gemaakt heeft met Rode Jaspis en een heel klein beetje onyx. Dit is het recept:
Geïnspireerd door de shibori-techniek draaide ik dit weekend een droge langwerpige lap strak om zichzelf en vervolgens rond een barbecue spies. In de restverf van het soda-experiment, aangelengd met soda/zoutoplossing, stond het tot vandaag. De linkerlap zat er los bijgefrommeld. Dat doet me in elk geval concluderen dat 3 dagen laten staan (zonder warmtebron) ook tot een goed resultaat leidt, al is het nog geen rood (althans, deels). De rechterlap zat om de barbecuespies gewikkeld en heeft een prachtig tie-dye effect. Dat gaan we nog eens vaker serieus toepassen.
Bij de Vrij ontwerp-cursus van Dreamline kwamen we al snel in aanraking met de kleurencirkel. Heddy Ludwig liet ons een eigen kleurencirkel maken van geverfde stoffen, en gaf ons er mallen bij van 2 driehoeken en een vierkant om in het midden te bevestigen met een splitpen. Maakte je gebruik van de kleuren aan de punten, dan had je altijd een goede combinatie van kleuren. Later ontdekte ik dat dit principe ook een naam heeft, klik hier voor een korte uitleg. 
Vanochtend zag ik bij Marjon Hoftijzer dit prachtig gestempelde lapje liggen.
Het was inmiddels 28 uur geleden dat ik de zakjes gevuld had voor mijn soda, soda-ash, warmte en tijd experiment, dus hoogste tijd om de lapjes uit te gaan spoelen van de tweede lichting: minimaal 24 uur bij kamertemperatuur met rust laten. 
Als je op blogs rondklikt kom je soms de meest waanzinnige tutorials tegen. Nu weer één uit 2006 van Sonji Says, klik hier, die met normale kunstschilders acrylverf (verdund met 50% water) op een natte lap aan de slag gaat en daar prachtige dessins op aanbrengt. Tip van de dag, gebleekte lappen geven door hun witheid extra glans aan knalkleuren, ongebleekte lappen zijn in ecru zoveel mooier als ondergrond voor aardtinten. Zo had ik er nog nooit over nagedacht, en het is toch zo logisch!
Het ultieme experiment naar de invloed van soda, soda-ash, zout warmte en tijd ben ik vandaag gestart. Met de kleur rood, omdat dat niet de meest eenvoudige kleur is om te verven. Ik nummerde 18 even grote lapjes poplin PFD (klaar om te verven). 6 ervan gingen in de rijstkoker voor 4 uur lang, 6 blijven 24 uur in hun zakje en 6 een volle week.
Nu ik toch aan het opruimen was, alle bakjes maar eens leeggegooid. 
Wat geweldig toch dat steeds meer bloggers de moeite nemen om hun werkprocessen te beschrijven en vooral ook te delen. Het is mijn sterke overtuiging dat door de kennisdeling op internet, the wisdom of the crowd, we allemaal zoveel verder komen. Ik begrijp ook niks van quilttentoonstellingen waarvan de regels betreffen dat je niets voorgepubliceerd mag hebben. Terwijl blijkt dat gratis ebooks vaak de vraag naar het echte betaalde boek omhoog stuwen. Natuurlijk wil je de quilt graag in het echt zien, als je getriggerd wordt door een foto! 
Op haar blog las ik dat ze van ieder stofstaal dat ze verft, ze ook direct drie soorten bleek toepast voor het stalenboek. Hoe georganiseerd is dat. 
